Άνοιγμα οικολόγων προς όλους

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΑΛΕΞΙΟΥ
από τον ΤΥΠΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Αν μπούμε στη Βουλή, θα παίξουμε ρόλο καταλύτη και θα υποχρεώσουμε όλους τους άλλους σε μία πράσινη προοπτική», υπογράμμισε η επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας των Οικολόγων Πράσινων, Μαρία Πίνιου Καλλή, σε συνέντευξη Τύπου, στη Θεσσαλονίκη, το μεσημέρι της Δευτέρας 28 Σεπτεμβρίου 2009, στο πλαίσιο περιοδείας της στη βόρεια Ελλάδα.
Η κ. Καλλή, επιχείρησε μάλιστα ένα άνοιγμα προς τους αναποφάσιστους, λέγοντας πως «απευθυνόμαστε και σε όσους δεν ψηφίζουν, σε όσους ακόμα ρίχνουν "λευκό", να μας δώσουν μια ευκαιρία».
Μεταξύ άλλων, η κ. Καλλή, σημείωσε πως «πλέον, η οικονομία εκτιμάται μέσα από περιβαλλοντικούς όρους στην Ευρωπαϊκή Ενωση», ενώ αναφερόμενη στα ανθρώπινα δικαιώματα, «έναν βασικό πυλώνα της πολιτικής των οικολόγων» όπως είπε, τόνισε ότι από το σύνολο των προσφύγων, που ζητούν άσυλο στην Ελλάδα, ποσοστό 20% είναι θύματα βασανιστηρίων. Η Ελλάδα, όμως, πέρσι χορήγησε άσυλο σε ποσοστό 0,04% επί των αιτούντων συνολικά. «Βασικότερη, ωστόσο, καταπάτηση ανθρώπινου δικαιώματος, είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος, που καταπατά το δικαίωμα στη ζωή και την υγεία», υπογράμμισε. Σε ερώτηση, τέλος, για τυχόν συνεργασία του κόμματός της, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας του πρώτου κόμματος, η κ.Καλλή απάντησε ότι «η δική μας πολιτική είναι πολιτική της συνεργασίας και εφόσον υπάρξουν προγραμματικές δεσμεύσεις, θα συνεργαστούμε».
Μια πολιτική μεταφορών με προτεραιότητα στην περιφερειακή ισορροπία της χώρας και στο δημόσιο συμφέρον προτείνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητώντας τη συγκοινωνιακή κάλυψη όλης της χώρας.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουν «ένα νέο ρόλο των ΚΤΕΛ ώστε να λειτουργήσουν συμπληρωματικά με το σιδηρόδρομο και να χρηματοδοτηθούν για την πλήρη κάλυψη του συνόλου των οικισμών της χώρας».
Σημειώνουν επίσης πως «μεγάλο μέρος των μικρότερων οικισμών, ιδίως σε ορεινές και απομονωμένες περιοχές, αλλά και σε μη τουριστικά νησιά ή τουριστικές περιοχές εκτός σεζόν, έχουν συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση από ανεπαρκή (με 1-2 μόνο δρομολόγια την ημέρα, συχνά σε ακατάλληλες ώρες) έως ανύπαρκτη. Ανάλογα κενά εμφανίζονται και στην ανταπόκριση από ακτοπλοϊκά δρομολόγια και αεροπορικές πτήσεις προς τους οικισμούς των αντίστοιχων περιοχών».
Αναφερόμενοι στα τοπικά ΚΤΕΛ, επισημαίνουν ότι «προσανατολίζονται κατά κανόνα με όρους αγοράς προς τη σύνδεση των τοπικών κέντρων μεταξύ τους και με την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, αφήνοντας ακάλυπτες τις γραμμές με μικρότερη κίνηση ή με ''δύσκολα'' ωράρια.
Καταλήγουν έτσι να ανταγωνίζονται (συνήθως αθέμιτα, λόγω υψηλότερου απλήρωτου εξωτερικού κόστους σε ατυχήματα, ρύπανση και επιπτώσεις στο κλίμα) το σιδηρόδρομο, αντί να διασφαλίζουν τη συγκοινωνιακή κάλυψη των περιοχές τους».
Ζητούν, λοιπόν, «δέσμευση για τουλάχιστον τρία δρομολόγια την ημέρα για κάθε οικισμό όλο το χρόνο, με αφετηρία και τέρμα την έδρα της αντίστοιχης επαρχίας ή νομού, ή τον πλησιέστερο σιδηροδρομικό σταθμό».
Μεταξύ άλλων, πρότειναν προγραμματικές συμβάσεις με τα ΚΤΕΛ για επιδότηση μέρους του κόστους για τις επιπλέον συνδέσεις, για τη μεταφορά σταθμών λεωφορείων δίπλα στους σιδηροδρομικούς σταθμούς και για τη διασφάλιση ανταποκρίσεων με το σιδηρόδρομο, συμπληρωματική αξιοποίηση δυνατοτήτων όπως τα λεωφορεία που έχουν παραχωρηθεί σε «καποδιστριακούς» δήμους ή το άνοιγμα μαθητικών δρομολογίων και σε επιβάτες με εισιτήριο. Ωστόσο, πρότειναν ακόμη, χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά προγράμματα για ορεινές και μειονεκτικές περιοχές, καθώς και από ένα μικρό τέλος στα δρομολόγια των ΚΤΕΛ που συμπίπτουν με γραμμές του ΟΣΕ και στα αντίστοιχα διόδια αυτοκινητοδρόμων.